Medio mei 2021 nam Kirsten van Santen contact op via de website van de Biesbosch Open Water Race. Kirsten is een journalist uit het Noorden van Nederland en was bezig met een project over zwemmen en ze wilde heel graag met een openwaterzwemmers in onze omgeving te water gaan. Medio juni was het zo ver en is Kirsten in het Jeppegat gaan zwemmen met onder andere Erik Huisman en J.P. van Rossem.
Het project waar ze het over had was het schrijven van een boek over zwemmers. Hieronder zijn twee passages over hoe Kirsten het zwemmen in het Jeppegat beleeft heeft.
Als we het Jeppegat uit zijn, slaan we rechtsaf. Van links komt een stoet plezierjachten aangezet, ze glijden vlot rond- om het Middelste Jannezand heen, links en rechts, ze komen van alle kanten. Dit water is, net als de Waal, een snelweg. Niet voor vrachtschepen, maar voor de pleziervaart. Het is een prachtige dag, elk huurbootje uit de wijde omtrek moet zich vandaag op het water bevinden. De stoïcijnse Bies- bosch-zwemmers trekken zich er niets van aan, die zetten hun torpedo aan, schieten door het water en wringen zich, als een zwerm insecten, tussen alles en iedereen door. Onverschrokken en fanatiek zijn ze, ze vreten water en kennen het gebied als hun broekzak. Bij De Eerste Boom wachten ze even op elkaar en zodra iedereen er is, gaat het weer los. De zwemmers smijten het water aan de kant, maaien het opzij, waar zij zwemmen, golft het. De tweede stop is bij De Tweede Boom, ook wel De Eekhoorn genaamd (inderdaad, als je goed kijkt, zie je het: een pluimstaart en een snuitje). Dan opnieuw, wegwezen, op naar Het Gat. Zo ver kom ik niet. Notaris Van Rossum ziet dat ik niet meer kan. ‘Draai jij alvast maar om,’ lispelt hij en hij stuift er zelf weer vandoor.
En
Uitgeteld plof ik neer in het gras. De jarige notaris deelt appelflappen uit en Erik Huisman zet koffie in het bouw- vakkersbusje dat hij van zijn baas mocht lenen. We praten over natuurbeheer en recreatiedruk, over water pakken, trainingsschema’s en meters maken, ze willen ook wel eens in Friesland komen zwemmen, in de Dokkumer Ee. Dat lijkt me leuk. Wanneer ik wegrijd, zie ik de Biesbosch-zwemmers in mijn achteruitkijkspiegel op de dijk staan. Ze zwaaien me uit, zoetwaterwezens, thuis in deinend water. Ik voel me aangenaam verdrietig, weemoedig, moe-bedroefd. Dit voelt als een afscheid, zoals alles een afscheid voelt wanneer er rivieren in het spel zijn.
Het boek is onder andere te bestellen bij Bol.com en meer informatie over Kirsten van Santen vindt je op haar website.
Hieronder staan enkele foto’s van de ochtend in het Jeppegat
